Ο Πρίγκιπας

Απ' τις σταγόνες της βροχής που χτυπάνε

πάνω στο τζάμι και σαν δάκρυ κυλάνε

σαν μια που χρόνια κρατάω μέσα μου εικόνα

ερωτευμένη είμαι ακόμα μ' έναν γκρίζο χειμώνα

Κι η σκέψη μου σε σένα πάλι τώρα τρέχει

κι η καρδιά μου άλλο να ναι μόνη δεν αντέχει

Κάποιες στιγμές, σαν αυτήν εδώ, αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν ήξερα ότι ο Πρίγκιπας είναι κάπου εδώ. Αν είχα ακόμη την ελπίδα πως κάπου θα τον πετύχω... και τότε θα με αγκαλιάσει και θα με φιλήσει και θα ζήσουμε το δικό μας happy end. Όταν ο Πρίγκιπας φεύγει πριν απομυθοποιηθεί είναι πολύ δύσκολο να πάρει κάποιος άλλος τη θέση του και τότε όλη η κοσμοθεωρία σου αλλάζει. Ποιός άλλωστε θα είναι άξιος να αναμετρηθεί μαζί του?

SummerTime...

Τις εποχές τις έχουμε εμείς οι ίδιοι μέσα μας. Αρκεί να έχουμε τα κατάλληλα άτομα δίπλα μας. Τότε μπορούμε να κάνουμε τους χειμώνες καλοκαίρια! Τότε μπορούμε να απολαύσουμε τα καλοκαίρια μας. 

Για μένα καλοκαίρι σημαίνει βόλτα στο κέντρο της πόλης αργά το βράδυ. Χαλάρωση στο μπαλκόνι αργά το βράδυ. Ύπνος μέχρι αργά το μεσημέρι και στα ενδιάμεσα θάλασσα και λίγο εξοχή!Ό,τι και να σημαίνει για σας το καλοκαίρι ελπίζω να περάσετε super!!

Κοίτα, πόσες χιλιάδες καλοκαίρια

κοιμούνται μες τα δυο σου χέρια

και ξύπνα τα όλα με ένα χάδι, με ένα άγγιγμα

Θεσσαλονίκης(?) Μετρό

Το συγκεκριμένο post έχει χαρακτήρα τοπικιστικό. Αφορμή στάθηκε το ξέσπασμα ενός φοιτητή από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έχει αγανακτίσει από την κατάντια της πόλης του. Πιστεύω τα λεγόμενά του εκφράζουν κάθε πολίτη αυτής της πόλης. Γιατί, κύριε, δεν μπορείς να μας τάζεις μετρό και να μας αφίνεις με τις τρύπες και τις λαμαρίνες! Δεν γίνεται όλη η επαρχία να έχει εκσυχρονιστεί και εμείς απλώς να καμαρώνουμε για ένα έργο που ίσως κάπως, κάπου, κάποτε ολοκληρωθεί! Έχουμε εκτεθεί σαν πολίτες! Ανέκδοτο έχουμε καταντήσει, κύριε!!

Κόκκινo Τριαντάφυλλo...

Έτσι συχνά όταν μιλάω για τον Ήλιο

Μπερδεύεται στη γλώσσα μου ένα

Μεγάλο τριαντάφυλλο κατακόκκινο.

Αλλά δεν μου είναι βολευτό να σωπάσω.

Οδυσσέας Ελύτης

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ίσως γιατί ο Ήλιος είναι άπιαστος. Ίσως γιατί ο χρόνος δεν γιατρεύει. Ίσως γιατί η απώλεια του πρίγκιπα συνεπάγεται βίαιο συμβιβασμό με την πραγματικότητα.