Κάποια μέρα δεν θα θυμάμαι αν ήταν Σάββατο ή Κυριακή. Θα θυμάμαι τα ανοιχτά παράθυρα και το κρύο που έμπαινε. Δεν ξέρω αν έτρεμα από το κρύο ή από τα νεύρα μου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να με φέρει στα όριά μου για να μου πει "καληνύχτα". Όσο πιο χαλαρή ήμουν τόσο πιο αδιάφορος... όσο πιο εκνευρισμένη τόσο πιο θερμός. Αν αυτό ήταν κάποιο παιχνίδι, εγώ σίγουρα αγνοούσα τους κανόνες!
Όταν ήρθε η ώρα για "καθαρές κουβέντες" δεν έφυγε. Αυτό με ξάφνιασε! Άκουσε όσα είχα να πω. Δεν μίλησε. Τότε ήρθε η δικαίωση. Ποτέ δεν έλεγε πολλά λόγια, μιλούσαν τα μάτια του. Είχε καταλάβει τα λάθη του...
Μόνο που ήταν σε λάθος χρόνο!!
Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω του κατάλαβα πως κάτι είχε σπάσει. Η συμπεριφορά του το είχε σπάσει. Το παιχνίδι του είχε σπάσει....
Μόνο που ήταν σε λάθος χρόνο!!
Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω του κατάλαβα πως κάτι είχε σπάσει. Η συμπεριφορά του το είχε σπάσει. Το παιχνίδι του είχε σπάσει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου