Το φόρεμα...

Έχει άραγε ένα φόρεμα τη(ν υπερφυσικη) δυνατότητα να παγώσει το χρόνο?? Φορέθηκε σε μια άλλη εποχή... Φορέθηκε σε γιορτές... Φορέθηκε σε μεγάλη χαρά...

Και όταν όλα σκοτείνιασαν, αυτό κλείστηκε στην ντουλάπα. Έπαψε να βλέπει το φως του Ήλιου... Δεν αναζητήθηκε από κανέναν. Κουβαλούσε αναμνήσεις! Ένα απλό μαύρο φόρεμα είχε γίνει τόσο "βαρύ" και το γεγονός αυτό το έκανε δύσκολο να φορεθεί. Έτσι, θάφτηκε μαζί με το παρελθόν για να πάψει να ξυπνάει μνήμες που πονούσαν.

Ώσπου, λίγα χρόνια μετά βγήκε πάλι στο φως. Πήγε πάλι σε χαρές. Κουβαλούσε την ιστορία του, αλλά το βάρος του ήταν πλέον υποφερτό... είχε μεταβληθεί σε γλυκιά νοσταλγία! Και ξαφνικά, όλα άρχισαν να γίνονται όπως ήταν τότε, πριν μείνει εγκαταλελειμένο στο σκοτάδι της μεγάλης ντουλάπας. Όλα άρχισαν να γίνονται όπως πριν...

....ή σχεδόν όπως πριν!! Γιατί ο χρόνος φρόντισε τίποτα να μην είναι ποτέ ξανά ίδιο. Και αυτό γιατί μέσα στα χρόνια οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν... Φιλίες, αγάπες και έρωτες αλλάζουν... εξελίσσονται ή χάνονται! Όλα αυτά μεταβάλλουν και τον χαρακτήρα των ανθρώπων και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις. Τίποτα δεν μένει στάσιμο.

Τουλάχιστον, παρά τις μεταβολές έχει μείνει κάτι από το άρωμα του τότε.