Ήταν αυτός ο πρίγκιπάς της. Δίπλα του ονειρευόταν τη ζωή της.... σε ένα σπίτι με πολλά πολλά πολλά παιδιά! Μαζί του θα εξευρευνούσε τον κόσμο όλο! Όταν τον έβλεπε δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω του. Κάθε στιγμή τους την κρατούσε σαν φυλαχτό! Ένα του άγγιγμα την έστελνε στα αστέρια... κοντά στον ήλιο (πότε πέρασαν 4 χρόνια από τότε?!?!).
Όταν τον σκότωσε ο κόκκινος δράκος, αρχικά ένιωσε υπεύθυνη. Αυτή ευθυνόταν... δεν έπρεπε να επιθυμήσει τόσα πολλά! Δεν έπρεπε να τον ονειρευτεί! Μετά αυτές οι σκέψεις έσβησαν, μαζί με τον ήλιο. Σύννεφα σκέπασαν το σύμπαν του μυαλού της. Δεν άφηνε κανέναν να ανάψει φως. Δεν το άντεχαν τα μάτια της. Δεν το ήθελε η ψυχή της.
Και όταν τόλμησε να ξανα κάνει όνειρα... αμύνθηκε. Δεν θεωρούσε σωστό να ξεχάσει τα προηγούμενα! Έπρεπε να τα θυμάται για πάντα, με όποιο τίμημα! Δεν χωρούσε άλλος πρίγκιπας στη ζωή της. Φοβήθηκε ότι θα τον χάσει και αυτόν. Φοβήθηκε πως θα πληγωθεί το ίδιο! Και τότε τον έδιωξε! Τόσο απλά, τόσο ήρεμα.
Υπήρξε τόσο τυχερή στη ζωή της! Άλλοι ξοδεύουν μια ζωή για να βρουν τον πρίγκιπα, και αυτή τον είχε ήδη βρει δυό φορές. Την πρώτη φορά έφυγε μόνος του, τη δεύτερη τον έδιωξε η ίδια. Σίγουρα δεν κατάλαβε ποτέ την αιτία του διωγμού του....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου