Όταν όλα γύρω σου καταστρέφονται και εσύ προσπαθείς να επιζήσεις μέσα στα χαλάσματα...

Είναι στιγμές στην ζωή σου που αισθάνεσαι μόνος...Που το μόνο που βλέπεις γύρω σου είναι τα συντρίμμια των ίδιων σου των ονείρων όπου οι πρωταγωνιστές πλέον απουσιάζουν!!Που κάθεσαι και σκέφτεσαι "Γιατί πρέπει πάντα εγώ να υποφέρω και να κάνω αυτό που θέλει το μυαλό ενώ η καρδιά προστάζει άλλα?"...Όλα (πίστευα) πως είχαν μπει σε μια τάξη μετά από καιρό και μια ισορροπία είχε επέλθει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στην ζωή μου!Είχα όλα όσα ήθελα, όσα πίστευα πως μου ήταν απαραίτητα για να αισθάνομαι εγώ καλά και να το βγάζω αυτό και στους ανθρώπους γύρω μου...
Είχα δίπλα μου έναν άνθρωπο που αγάπησα πραγματικά και που για χάρη του προσπάθησα να αλλάξω και εν μέρη το είχα καταφέρει... Όμως έτσι, ξαφνικά όλα αυτά καταστράφηκαν και έμειναν μόνο τα συντρίμμια να μου θυμίζουν όλα όσα έζησα μέσα σε αυτούς τους 15 μήνες <3 Συντρίμμια μέσα στα οποία χάνεσαι και δεν βρίσκεις τρόπο να αποδράσεις όσο και αν προσπαθείς!Προσπαθώ να ξεφύγω με όποιον τρόπο μπορώ, όμως οι αναμνήσεις γυρνάνε μέσα στο μυαλό μου...Εικόνες,συναισθήματα,στιγμές...Όλα μαζί ανακατεμένα με μια δόση νοσταλγίας και θλίψης συνάμα συνθέτουν τις τελευταίες μέρες τον εσωτερικό μου κόσμο!

Όλοι γύρω μου λένε το γνωστό και χιλιοειπωμένο πλέον ¨συνέχισε, προχώρα παρακάτω! Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός". Αυτόν τον γιατρό όμως δεν είμαι σε θέση αυτήν την στιγμή να τον περιμένω!Το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω τον χρόνο 2-3 μέρες πίσω και να αλλάξω όσα έγιναν! Να μπορώ να χωθώ και πάλι μέσα στην αγκαλιά του, να αφεθώ στα χάδια του και όλες μου οι αισθήσεις να ταξιδέψουν με μια του μόνο ματιά...Να του πω ξανά πόσο πολύ τον αγαπώ,πόσο σημαντικός είναι για μένα...Πόσο μου ΛΕΙΠΕΙ... Να του ζητήσω συγνώμη για όσα του έχω κάνει και να του δώσω να καταλάβει πόσο σημαντικός είναι για μένα!Μακάρι να μπορούσα...

Υ.Γ. Όσα και αν έγιναν εγώ έμεινα εδώ..Λυπάμαι...