Τα πρώτα χρόνια της ζωής μας ανήκουμε στους γονείς μας. Ωφείλουμε να λογοδοτούμε σε αυτούς για τις πράξεις μας. Μετά, όσο μεγαλώνουμε, γίνονται χειρότερα τα πράγματα! Ανήκουμε και σε αυτούς, αλλά και στην κοινωνία, δηλαδή στους φίλους, τους συμμαθητές, τους συναδέλφους, τους γνωστούς! Γενικά, σε όσους μας περιτριγυρίζουν! Για ό,τι κάνουμε πρέπει να υπολογίζουμε και τη γνώμη της γειτόνισσας, μήπως μας κακολογήσει, μήπως μας βγει το όνομα στη γειτονιά. Απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει ποτέ.