Τα πρώτα χρόνια της ζωής μας ανήκουμε στους γονείς μας. Ωφείλουμε να λογοδοτούμε σε αυτούς για τις πράξεις μας. Μετά, όσο μεγαλώνουμε, γίνονται χειρότερα τα πράγματα! Ανήκουμε και σε αυτούς, αλλά και στην κοινωνία, δηλαδή στους φίλους, τους συμμαθητές, τους συναδέλφους, τους γνωστούς! Γενικά, σε όσους μας περιτριγυρίζουν! Για ό,τι κάνουμε πρέπει να υπολογίζουμε και τη γνώμη της γειτόνισσας, μήπως μας κακολογήσει, μήπως μας βγει το όνομα στη γειτονιά. Απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει ποτέ. Ένας από τους άγραφους κανόνες της ανθρώπινης κοινωνίας, εν μέρει σωστός εν μέρει λάθος... Σωστός για να αποφεύγονται οι υπερβολές (να μην βλάπτουμε άλλους), ενώ λάθος όταν μας εμποδίζει να ζήσουμε όπως μας αρέσει, χωρίς επικριτές... χωρίς ξερόλες!!
Του το κρατάω αυτού του κόσμου....
Δεν μου ανήκει ο εαυτός μου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου