Και όσο οι μέρες πλησιάζουν ξέρω πως δεν έχω το δικαίωμα να έρθω! Και αν δεν πνίγομαι όπως τους πρώτους μήνες, εξακολουθεί να με πικραίνει. Και τα όνειρα δεν βοηθάνε καθόλου. Το ίδιο γεγονός ξανά και ξανά, σχεδόν κάθε βράδυ! Και φαντάσματα να με κυνηγούν τόσα χρόνια μετά, όπως στο πρώτο μάθημα οδήγησης. Και η ανόητη σκέψη πως δεν θα πάθω κακό... γιατί θα με προσέχεις.
Έχουν περάσει τρία χρόνια...μα... όσο ζω θα είσαι εδώ
Δε θα φύγεις λεπτό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου