Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Μαύρη πεταλούδα...

Το αγόρι στη φωτογραφία δεν πρέπει να είναι πάνω από δέκα χρονών. Τα πράσινα μάτια του λάμπουν. Το χαμόγελό του, παιδικό ακόμα, δεν απέχει πολύ από την ενήλικη πραγματικότητα. Η ευτυχία στο παιδικό προσωπάκι είναι ολοφάνερη! Δέκα χρόνια μετά... μόνο φωτογραφίες...
Το αγόρι έγινε έφηβος και στη συνέχεια άντρας. Τα πράσινα μάτια έγιναν πιο σκούρα χωρίς να χάσουν κάτι από την λάμψη τους. Το χαμόγελό του το χάριζε σε όλο τον
κόσμο. Και μετά... σιωπή! 
Κάποιοι είπαν ότι τιμωρήθηκε για την αλαζονεία του πάνω στο τιμόνι. Άλλοι είπαν πως υπεύθυνες ήταν κατάρες που προοριζόντουσαν για άλλους, αλλά πλήγωσαν έναν αθώο. Ο καθένας έχει τη δική του άποψη. Εμένα δε με νοιάζει το γιατί, καθώς το αποτέλεσμα δεν αλλάζει!
Στην αρχή, θύμωσα με τον Θεό! Ήταν τόσο άδικο!! Ήταν τόσο νέος!! Έπειτα, αποφάσισα πως καλύτερα είναι να μην πιστεύω στην ύπαρξή του παρά να είμαι θυμωμένη! Ο θυμός είναι αρνητικό συναίσθημα και δεν μου ταίριαζε. 
Για πάνω από ένα χρόνο το μυαλό μου είχε μείνει εκεί. Όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από αυτό(ν).  Με τον καιρό ηρέμησα και το ξεπέρασα. Θέλω να πιστεύω πως είναι κάπου εδώ κοντά! Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν ξέχασα, οπότε πόσο ψύχραιμη να μείνω μπροστά σε μια τέτοια φωτογραφία?!?!


σε ψάχνει ο άγγελος σου με κερί
βγες μαύρη πεταλούδα να σε βρει

Αλλού χαρίζει ο Χάρος το φιλί
κι η μαύρη πεταλούδα τον καλεί

Ποιόν πόθο είδες να 'μεινε κρυφός
κι εσύ πετάς πολύ κοντά στο φως.
Λιβάνι καιν και κλαιν οι ουρανοί
κι η νύχτα δε θα σε 'βρει ζωντανή

Κατάσπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά
δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά
ανάβει ο άγγελός σου τρεις φωτιές
βγες έξω μαύρη πεταλούδα, βγες





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου