Όσο περνάει ο καιρός οι σχέσεις δυσκολεύουν... Αντί να ερχόμαστε πιο κοντά κλεινόμαστε όλο και περισσότερο. Κοιτάμε το εγώ και χάνουμε το εμείς. Κοιτάζοντας τριγύρω οι περισσότεροι καταναλώνονται σε σχέσεις εφήμερες χωρίς υποχρεώσεις και σκοτούρες. Και είναι τόσο κρίμα να βλέπεις ανθρώπους μόνους τους. Άνθρωποι που ψάχνουν έναν άνθρωπο να τον νιώσουν δικό τους. Θέλουν να πάρουν... θέλουν όμως να δώσουν?? Από την άλλη πόσοι έχουν κάποιον δίπλα τους, αλλά νιώθουν ακόμη πιο μόνοι τους??
Γιατί ένα αλισβερίσι είναι οι σχέσεις. Πρέπει να δώσεις για να πάρεις. Και οι δύο πρέπει να δώσουν τον εαυτό τους... να κάνουν υποχωρήσεις... να μην αφήσουν τρίτους να μπουν... Πριν ζητήσουμε ευτυχία πρέπει να είμαστε σε θέση να την δώσουμε κι όλας. Να ζούμε το μαζί σε όλη του την έκταση!!
Τελικά, είμαστε παγιδευμένοι στον ίδιο μας τον εαυτό!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου