Αναθεώρηση....

Ξαναδιαβάζοντας το Russian Roulette καταλαβαίνω πόσο λάθος ήταν ο τίτλος για ένα τέτοιο περιεχόμενο. Ίσως αν το δούμε μεταφορικά να ταίριαζε. Κυριολεκτικά όμως σίγουρα όχι!

Οι ενστάσεις μου πηγάζουν από το τι είναι τελικά Russian Roulette?? Το κέρατο ή η εγκατάλειψη είναι καταστάσεις που κανείς μας δεν θέλει να τις βιώσει. Διαλύουν (μεταφορικά πάντα) τη ζωή μας, μας κάνουν πιο καχύποπτους με τους ανθρώπους και δυσκολευόμαστε να εμπιστευτούμε ξανά κάποιον.  Όλοι έχουμε βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση κάποια στιγμή. Πόσο χειρότερο είναι όμως το να διαλυθεί κυριολεκτικά η ζωή μας? Η βία και ο εκφοβισμός είναι πολύ χειρότερα από οποιοδήποτε ψέμα ή κέρατο.

Τελικά, Russian Roulette είναι να κρύβεις μελανιές.

Τεχνολογική Κατασκοπεία

Eίμαστε η γενιά του facebook. Όπου όταν χωρίζουμε κάνουμε κόσμο block ως ένδειξη διαμαρτυρίας! Όπου όταν μαλώνουμε με κάποιον τον διαγράφουμε από φίλο. Και όλα αυτά γιατί είμαστε τόσο ανώτεροι και του κρατάμε μούτρα, αλλά να κρυφοκοιτάμε από άλλους λογαριασμούς το προφίλ που μας ενδιαφέρει. 

Όλος ο κόσμος είναι μια παρέα. Έχουμε φίλους άτομα που στο δρόμο δε λέμε ούτε "γειά" και αν μας σβήσουν αναρωτιόμαστε "Μα γιατί;;;;;;; Τι του 'κανα;;;;;;". Μας νοιάζει να μας βλέπουν χαρούμενους και να περνάμε καλά. Μας ενδιαφέρει να αποκτήσουν like οι δημοσιεύσεις μας, για να φαινόμαστε δημοφιλείς.

Airplanes

Can we pretend that airplanes in the night sky are like shooting stars..?!

Δεν είναι όμως...Μπορεί να φωτίζουν, αλλά πεφταστέρια σίγουρα δεν είναι! Αν ήταν θα πραγματοποιούσαν ευχές. Είναι παραπλανητικά. Σε μαγεύουν, αλλά γρήγορα σε απογοητεύουν.

Ένα τέτοιο συνάντησα και χτες. Θα έδινα τα πάντα να ήμουν εκεί πάνω. Ωστόσο, ελπίζω να έχει δίκιο ο λαός που υποστηρίζει πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Κάποια στιγμή πιστεύω να τον μάθω γιατί ακόμα τον ψάχνω. Και εγώ που πάντα έλεγα πως πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας τώρα κάνω πίσω. Μόνο και μόνο για να προστατέψω τον εαυτό μου... γιατί η απόρριψη δεν συνηθίζεται ποτέ τελικά! Γιατί δεν είναι πάντα καλό το να μαθαίνουμε τι θα γινόταν αν...

Souls...

Είχαμε περάσει μαζί μια μακριά ημέρα που μου είχε φανεί σύντομη. Είχαμε υποσχεθεί ο ένας στον άλλον ότι όλες οι σκέψεις μας θα ήταν κοινές και για τους δυό μας κι ότι στο εξής οι δύο ψυχές μας θα ενώνονταν σε μία. Ένα όνειρο που δεν έχει τίποτα το παράξενο, σε τελική ανάλυση, εκτός από το ότι, ενώ το έχουν ονειρευτεί όλοι οι άνθρωποι, δεν το πραγματοποίησε κανείς.

Charles Baudelaire, Η μελαγχολία του Παρισιού