Stop being a bitch..

Και μετά από απαίτηση του κοινού (γιατί ναι έχω και φανατικό κοινό) ήρθε η ώρα να κάνουμε μια μικρή αναφορά στους τύπους των αντρών που όλες λίγο ή πολύ έχουμε συναντήσει! Όσον αφορά το αντρικό μου κοινό, όσοι από εσάς έχετε διαφωνίες για όσα θα ακολουθήσουν να ξέρετε ότι εμείς είμαστε πάντα πρόθυμες να μας διαψεύσετε!!!

Come back...

Kiss me hard before you go... 

ή αλλιώς η συνέχεια του Later's better than never.

Όταν κάποιος φεύγει να περιμένεις και την επιστροφή του. Η ζωή, όμως, δεν είναι βίντεο για να πατάμε pause και play ανάλογα με τις ανάγκες μας. Δεν μπορείς να παγώσεις τον χρόνο, ούτε τα συναισθήματα στο σημείο πριν την αποχώρηση. 

Μπορούν, λοιπόν, όλα να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν?!

Η πρώτη επαφή!!

Τέσσερα χρόνια περίπου πριν... όταν είχε έρθει η ώρα να συμπληρώσω το μηχανογραφικό μου η επιλογή του Ιστορικού Αρχαιολογικού δεν ήταν μόνο πιο κάτω από τη Φιλολογία αλλά πιο κάτω και από τις Πολιτικές Επιστήμες Κομοτηνής! Βέβαια, το ότι ήταν μια εκ του ασφαλούς επιλογή λόγω των μορίων μου είναι κάτι που βλέπω τώρα που χω πιο "καθαρό" μυαλό. 

Ας μη ξεφεύγουμε από το θέμα μας!! Ενώ, τόσα χρόνια απέφευγα τους Ιστορικούς σαν το διάολο το λιβάνι (το ότι έπεφτα συνέχεια πάνω τους θα το αναλύσουμε σε άλλο post) ήρθε η ώρα στο 4ο έτος των σπουδών μου να τους αντιμετωπίσω!! Η επιλογή μαθημάτων από άλλα τμήματα δεν μου επέτρεπε να δώσω άλλη αναβολή στο θέμα.

Να 'ξερα τι θες κι εσύ....

Γιατί μπαίνουν εμπόδιο το πείσμα και ο εγωισμός?!
Είναι ολέθρια συναισθήματα. Προκαλούν αντιδράσεις. Πράξεις που δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω...
Αυτός θα κατηγορεί εσένα... εσύ αυτόν... Και ποτέ δεν θα μάθετε το γιατί... γιατί η απόσταση ανάμεσά σας μεγάλωσε.Επειδή κανένας δεν θα πάρει την απόφαση να μιλήσει.

Να ξερα τι θες εσύ τώρα από μένα

Να 'ξερες τι μου ζητάς τώρα μ' ένα χάδι....

Ο άνθρωπός μου...

 Έχουμε μπλεχτεί σε πολλές ανούσιες σχέσεις τόσο φιλικές όσο και ερωτικές με ανθρώπους που τώρα δεν θα επιλέγαμε ποτέ να βρεθούν στο δρόμο μας. Κάποιες στιγμές στη ζωή μας, μας ενδιέφερε κυρίως να περνάμε καλά, να βγαίνουμε για καφέδες, για μεθύσια τα βράδια άντε και για να "συζητήσουμε" κάτι που μας απασχολούσε. Με τον καιρό όμως οι άνθρωποι αυτοί άλλαζαν συνήθειες, άλλαζαν παρέες και πολλές φορές εμείς δεν χωρούσαμε σε αυτές είτε δεν θέλαμε να στριμωχτούμε μέσα σε αυτό το τσούρμο άγνωστων ανθρώπων που δεν είχαν κάτι να μας προσφέρουν. Κάποια στιγμή όμως αλλάζουν και οι δικές μας ανάγκες. Δεν μας γεμίζει πια ένας απλός καφές ούτε ένα φευγαλέο φλερτ σε ένα μπαράκι ξημερώματα Κυριακής.