Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Ο άνθρωπός μου...

 Έχουμε μπλεχτεί σε πολλές ανούσιες σχέσεις τόσο φιλικές όσο και ερωτικές με ανθρώπους που τώρα δεν θα επιλέγαμε ποτέ να βρεθούν στο δρόμο μας. Κάποιες στιγμές στη ζωή μας, μας ενδιέφερε κυρίως να περνάμε καλά, να βγαίνουμε για καφέδες, για μεθύσια τα βράδια άντε και για να "συζητήσουμε" κάτι που μας απασχολούσε. Με τον καιρό όμως οι άνθρωποι αυτοί άλλαζαν συνήθειες, άλλαζαν παρέες και πολλές φορές εμείς δεν χωρούσαμε σε αυτές είτε δεν θέλαμε να στριμωχτούμε μέσα σε αυτό το τσούρμο άγνωστων ανθρώπων που δεν είχαν κάτι να μας προσφέρουν. Κάποια στιγμή όμως αλλάζουν και οι δικές μας ανάγκες. Δεν μας γεμίζει πια ένας απλός καφές ούτε ένα φευγαλέο φλερτ σε ένα μπαράκι ξημερώματα Κυριακής.
Αναζητάμε κάτι πιο μόνιμο,πιο σταθερό. Τότε λοιπόν, όταν έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο κάνεις πέρα ανθρώπους που δεν μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες σου και αρχίζεις να ψάχνεις νέα άτομα που να συμβαδίζουν μαζί σου. Η αναζήτηση, είναι κατά γενική ομολογία, πολύ δύσκολη και χρονοβόρα καθώς έχει περάσει η παιδική μας και ένα απλό "θέλεις να γίνουμε φίλοι;" δεν αρκεί. 
  Περνά ο καιρός, κάνεις νέους φίλους και καλύπτεις ένα μέρος του κενού σου. Το υπόλοιπο κενό έρχεται να καλύψει ο άνθρωπός σου. Αυτός που εμφανίζεται ξαφνικά στην ζωή σου και έχει σκοπό να μείνει σε αυτήν ότι και αν γίνει. Το κενό που ένιωθες πλέον καλύπτεται πλήρως. Ο άνθρωπός σου είναι εκεί για εσένα. Δίπλα σου σε λύπες και χαρές. Σε μέρες βροχερές αλλά και ηλιόλουστες. Κάνει μοναδική την κάθε στιγμή σου και σου δείχνει τι ήταν αυτό που πραγματικά σου έλειπε. Κάνει τον καραγκιόζη όταν έχεις τις μαύρες σου γιατί το μόνο που ζητά είναι ένα σου χαμόγελο. Σου μαθαίνει να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου κάτι που είχες ξεχάσει χρόνια τώρα που σπαταλούσες τη ζωή σου σε ανούσιες συναναστροφές. 
  Ο δικός μου άνθρωπος εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά... Είναι εκεί, δίπλα μου όποτε τον χρειάζομαι! Μου δίνει δύναμη να παλεύω καθημερινά προκειμένου να ξεπερνάω όλες τις δυσκολίες μου. Με κάνει να χαμογελάω σαν μικρό παιδί ακόμα και όταν μέσα μου αισθάνομαι λυπημένη. Κάνει μοναδική την κάθε μου μέρα. Όταν με κοιτά τα μάτια του μου επιβεβαιώνουν πως μ' αγαπά αφού λάμπουν σαν μικρού παιδιού. Αυτός είναι ο άνθρωπός μου και δεν θα τον άλλαζα ούτε στιγμή.! Γιατί αν χαθεί από την ζωή μου το κενό θα επιστρέψει... Οι μέρες θα είναι όλες σκοτεινές...! Τον χρειάζομαι στη ζωή μου όπως  όπως ο άνθρωπος το οξυγόνο..! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου