Ο Πρίγκιπας

Απ' τις σταγόνες της βροχής που χτυπάνε

πάνω στο τζάμι και σαν δάκρυ κυλάνε

σαν μια που χρόνια κρατάω μέσα μου εικόνα

ερωτευμένη είμαι ακόμα μ' έναν γκρίζο χειμώνα

Κι η σκέψη μου σε σένα πάλι τώρα τρέχει

κι η καρδιά μου άλλο να ναι μόνη δεν αντέχει

Κάποιες στιγμές, σαν αυτήν εδώ, αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν ήξερα ότι ο Πρίγκιπας είναι κάπου εδώ. Αν είχα ακόμη την ελπίδα πως κάπου θα τον πετύχω... και τότε θα με αγκαλιάσει και θα με φιλήσει και θα ζήσουμε το δικό μας happy end. Όταν ο Πρίγκιπας φεύγει πριν απομυθοποιηθεί είναι πολύ δύσκολο να πάρει κάποιος άλλος τη θέση του και τότε όλη η κοσμοθεωρία σου αλλάζει. Ποιός άλλωστε θα είναι άξιος να αναμετρηθεί μαζί του?

Κάποιες άλλες στιγμές, πείθω τον εαυτό μου πως τίποτα δεν τελείωσε... Δεν μπορεί να τελείωσε!

Είναι τόσο άδικο....