Και μετά από σχεδόν δύο βδομάδες αποχής από το αγαπημένο μου blog λόγω στραβωμάρας, νιώθω πολύ συγκινημένη που επέστρεψα!! Και επέστρεψα για να καταγράψω τις εντυπώσεις μου στο γήπεδο! Πλέον μπορώ να πω περήφανα πως ναι το 'χω κάνει και αυτό στη ζωή μου και βγήκα σώα! Εγώ που πάντα έλεγα πως όχι μόνο δεν θα πατούσα το πόδι μου σε τέτοιο μέρος, αλλά δεν θα περνούσα ούτε απ' έξω σε κρίσιμο αγώνα!!!! Αλλά σε αυτή τη ζωή μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις!!
Έτσι, τσουπ τσουπ τσουπ..... συνάμενη κουνάμενη και στραβή με οδήγησαν στη Χαριλάου. Αγώνας ΆΡΗΣ-ΠΑΟΚ. Και καθώς δεν είχα ενημερωθεί από πιο πριν τα ρούχα μου ήταν ασπρόμαυρα. Ένιωθα σαν τη μύγα μες το γάλα! Ακόμα απορώ πως γλίτωσα το ξύλο!! Μάλλον επειδή το φουξ κασκόλ μου έσπαγε τη μαυρίλα! Δεν θέλω να ξέρω τι θα γινόταν αν ήταν άσπρο!
Κάπου εκεί τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από το μάτι μου... ποτέ δεν κατάλαβα γιατί! Ήταν από παθολογικά αίτια?! Από τη συγκίνηση που πήγα σε αγώνα?! Ή μήπως από το πόσο χάλια έπαιζε ο Άρης!? Γιατί (sorry boys) σέρνονταν οι δόλιοι!! Αλλού έστελναν τη μπάλα αλλού πήγαινε!!
Μεγαλύτερη εντύπωση, ωστόσο, μου προκάλεσε μια κυριούλα που στεκόταν από πίσω μου και παρακολουθούσε ατάραχη τον αγώνα! Τι κι αν γύρω της γινόταν ο κακός χαμός?! Τι κι αν κινδύνευαν να πέσουν δυναμιτάκια στο κεφάλι μας?!?! Καμία αντίδραση!!! Εγώ κοιτούσα (όσο ήταν δυνατό) έντρομη γύρω τριγύρω όλη την ώρα μη μου 'ρθει τίποτα στο κεφάλι, μη φάω καμιά ξώφαλτση, μη.... μη... μη...!!! Ποιός ξέρει τι φάτσα έχουν οι χούλιγκαν?! Σάμπως έχω δει και ποτέ από κοντά κανέναν?!?! Απέναντί μου ακριβώς έκαιγαν ένα πανό και κάτι πυρσούς! Απαπαπα!!!
Ένιωσα σαν να είμαι στον παράδεισο όταν μπήκα στο αμάξι και δεν είχα πάθει το παραμικρό!! Βγήκα από εκεί μέσα σώα και αβλαβής!!!! Άγρια πράγματα αυτά για τα γούστα μου.... Αν θα ξαναπήγαινα?! Ποτέ δεν ξέρεις!!
Αφιερωμένο στα Αριανάκια.....!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου