Στο ένα χέρι το σφυρί και μπροστά μου ένα ψυγείο παγωτών γεμάτο πάγο. Η τέλεια ευκαιρία να βγάλεις το άχτι σου! Σκέφτεσαι αυτόν που σε συγχίζει πιο πολύ και εκτονώνεσαι στον πάγο. Μερικές φορές ίσως γίνεται πιο εύκολο, αν τον έχεις απέναντί σου.
Και οι σκέψεις πετάνε μακριά... και εγώ να μην ξέρω ποιό είναι το χειρότερο! Το ότι με άφησε εδώ να παλεύω μόνη μου με τα ψυγεία (και τα φαντάσματα), ή το ότι πρόλαβε να καταστρέψει μόνος του τον εαυτό του πριν του σπάσω εγώ το κεφάλι?!?! Τελικά έπρεπε να είναι εδώ!!! Γιατί αν ήταν εδώ θα ήξερε πως λειτουργούν τα ψυγεία και θα έβαζε ένα χεράκι. Γιατί πάντα θα αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου αν ήταν εδώ!
Το μόνο σίγουρο ότι έμαθα να τα βγάζω μόνη μου πέρα με τα ψυγεία, χωρίς βοήθεια! Γιατί οι ψυκτικοί μας έκαψαν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου