Τα πάντα γύρω μας έχουν μια αρχή και ένα τέλος...Συνήθως η αρχή συνοδεύεται από ενθουσιασμό και μια δίψα να ζήσει κανείς αυτό το καινούργιο!Όσο περνάει ο καιρός όλο και λιγότερο μας κινεί το ενδιαφέρον αυτό που κάποτε μας έκανε να πετάμε από χαρά!Και κάπου εκεί συντελείται το ΤΕΛΟΣ!Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τις ανθρώπινες σχέσεις!
Στην πρώτη κατηγορία(όταν πρόκειται για σχέσεις) έχουμε μια κατάσταση μέσα στην οποία υπάρχουν κλάματα,παρακάλια και λίγη νοσταλγία για όσα έχουν περάσει και ξέρεις πως δεν θα τα ζήσεις ξανά με το άτομο που έχεις απέναντι σου και ίσως βλέπεις για τελευταία φορά.Όλοι νομίζω πως έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο και ειδικά από το κλάμα και τα παρακάλια για να γυρίσει πίσω κάποιος που θέλαμε! Έπειτα έρχεται το συναινετικό τέλος στο οποίο και οι δύο πλευρές κατανοούν πως δεν ''τραβάει'' άλλο η ομάδα και αποφασίζουν να την διαλύσουν και να αναμετρηθούν σε άλλα γήπεδα με άλλους παίκτες!Λίγοι είναι αυτοί οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία αυτή καθώς οι περισσότεροι προτιμούμε να διαιωνίζουμε καταστάσεις που δεν οδηγούν πουθενά μόνο και μόνο από εγωισμό τις περισσότερες φορές!Για το τέλος άφησα τον ''αναγκαστικό χωρισμό''!Κατά την γνώμη μου,ο χωρισμός αυτός είναι αρκετά δύσκολος και επίπονος καθώς το πρέπει παίρνει την θέση του θέλω και αυτό είναι που πονάει περισσότερο!Να ξέρεις δηλαδή πως και ο άλλος σε θέλει όσο και εσύ αλλά για κάποιους λόγους δεν μπορείτε να είστε μαζί!
Σε όποια κατηγορία και αν εντάσσεται το τέλος δεν παύει αν είναι μια δύσκολη κατάσταση απο την οποία όλοι είμαστε αναγκασμένοι να περνάμε!Όμως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός που σβήνει όλες τις πληγές!Γιαυτό υπομονή...θα περάσει ο χρόνος και το τέλος που φάνταζε κάποτε δύσκολο θα σας φαίνεται σαν μια ακόμα εμπειρία που έπρεπε να ζήσετε!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου