Βούδα και Πέστη... Δύο πόλεις που τις χωρίζει ο Δούναβης, αλλά τις ενώνει η γέφυρα των Λεόντων, η γέφυρα της Σίσσυ, η γέφυρα των αυτοκτονιών... Πόλη μιας χώρας όχι πλούσιας οικονομικά, αλλά πλούσια σε πολιτισμό! Από όταν άκουσα πρώτη φορά για αυτήν (δέκα χρόνια πριν) ήξερα ότι κάποια μέρα πρέπει να την επισκεφτώ και να κάνω κρουαζιέρα στο Δούναδη! Και η επιθυμία μου πραγματοποιήθηκε...
Για πρώτη φορά δεν είπα "σαν τη Θεσσαλονίκη δεν έχει".
Περπατώντας στους δρόμους της νομίζεις ότι έχεις μπει σε παραμύθι. Δίπλα σου υψώνονται επιβλητικά κτίρια που σε πηγαίνουν σε μια άλλη εποχή. Μπαρόκ αρχιτεκτονική και αγάλματα να στολίζουν όχι μόνο τους δρόμους, αλλά και τα κτίρια εξωτερικά! Καθεδρικοί ναοί ατελείωτοι σε ύψος. Και όταν έρθει η ώρα για την κρουαζιέρα στο Δούναβη πολύ απλά δεν χορταίνει το μάτι!
Η Ουγγαρία, χώρα πολιτισμένη με ανθρωπους που έχουν ποιότητα (με τις απαραίτητες εξαιρέσεις βέβαια). Πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε κατευθύνουν. Μια ζεστή πόλη που μπορείς πολύ γρήγορα να την νιώσεις δική σου. Η ζωή σε αυτήν δεν είναι πιο ακριβή από της Ελλάδας, ίσως είναι και φθηνότερη.
Μοναδικό της ελλάτωμα η συννεφιά που την σκεπάζει τις περισσότερες μέρες του χρόνου. Αμφιβάλλω αν οι κάτοικοι τέτοιων χωρών έχουν ιδέα για το πώς μοιάζει ο ήλιος!
Φεύγοντας ένιωσα πως κάποια μέρα θα ξαναγυρίσω και τότε θα μείνω περισσότερο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου