Ίσως κάποιοι άνθρωποι να μας λείπουν πολύ. Να λείπουν καιρό κι όμως να τους νιώθουμε ακόμα κοντά μας... δικούς μας. Αν, όμως, το σκεφτούμε καλύτερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ξένοι. Και το ερώτημα είναι "Τους θέλουμε πίσω"?
Και αν ήταν επιλογή τους να φύγουν.... αυτοί χάνουν!!!
Μοιάζει τόσο με αστείο
Μια ομπρέλα στη βροχή κι εμείς οι δύο
Για πάντα να σου λέω θα 'μαι δίπλα σου εγώ
Κι ας ξέρω ότι φταίω
Κι όμως αν ήσουν σήμερα εδώ δεν θα σ' άφηνα να φύγεις
Θυμάμαι τις μέρες εκείνες που μες την αγκαλιά μου ξενυχτούσες
Και ερχόταν θυμάμαι η άνοιξη γιατί γελούσες
Και τώρα η άνοιξη δεν έρχεται ποτέ
Είναι αλήθεια με πονάει
Η απουσία σου πονάει
Κρύβεις τόσα από μένα
Όλα γύρω από εσένα ξένα
Μου χεις λείψει κι έχω ρίξει τη ζωή μου στο κενό που χεις αφήσει
Γύρνα πίσω για να αρχίσω να ονειρεύομαι
Ξανά να μη λυγίσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου