Αθήνα... η πόλη που έχει μαζέψει τη μισή Ελλάδα. Για πρώτη φορά ένιωσα ότι τελικά η Θεσσαλονίκη ίσως και να είναι άλλη μια επαρχιακή πόλη. Όσο και αν με διαβεβαίωνουν ότι είναι μεγάλη πόλη, εγώ θα τη θεωρώ χωριό. Γιατί όσο μπορώ να κατέβω στο κέντρο με τα πόδια, όσο δεν εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό τα σχέδιά μου η απεργία στις συγκοινωνίες, όσο το μετρό (που δεν έχει ακόμα γίνει) δεν λύσει κανένα τεράστιο κυκλοφορικό πρόβλημα ούτε θα εκμηδενίσει τεράστιες αποστάσεις, όσο το αμάξι δεν μου ειναι τόσο αναγκαίο για να κυκλοφορήσω, όσο το ταξί δεν θα μου πάρει πάνω από 5ευρώ για να με γυρίσει σπίτι, όσο δεν υπάρχει περίπτωση να βγω και να μην πετύχω τουλάχιστον έναν γνωστό.... η Θεσσαλονίκη για μένα θα είναι χωριό.
Όσο για τον κόσμο....
σίγουρα είναι διαφορετικοί από εμάς!! Εκτός του ότι χρειάστηκα λεξικό γιατί λέει δεν καταλάβαιναν τις αιτιατικές μου και τις λέξεις μου (αλήθεια μόνο εμείς χρησιμοποιούμε τη λέξη αχάραγο?!?!), ανοίγονται και πιο δύσκολα, πράγμα που βρίσκω λογικό. Όταν ζεις σε μια χαοτική πόλη με τόσο πολύ κόσμο που δεν ξέρεις τι ρόλο βαράει ο καθένας, λογικό και επόμενο να είσαι πιο επιφυλακτικός με τους γύρω σου. Λογικό είναι να μην θες να γνωρίσεις τον διπλανό σου.
Πόλη με μεγάλη ιστορία και πολλές ομορφιές. Αλλά εμάς τους βόρειους δύσκολα μας σηκώνει!!!
Υ.Γ.: Και για να μην παρεξηγηθώ, τη λέξη χωριό την χρησιμοποιώ με την καλή έννοια. Γιατί την λατρεύω αυτή την πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου