Από χτες στις 12 τα μεσάνυχτα που άλλαξε η ημέρα και είδα τη συγκεκριμένη ημερομηνία στο κινητό μου(19/11) σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τι μου θυμίζει. Σίγουρα δεν είχα να κάνω κάτι! Σίγουρα δεν γιορτάζει κανείς! Σίγουρα δεν έχει κάποιος κοντινός μου γενέθλια! Τότε τι??Το μυστήριο λύθηκε το πρωί που έψαχνα για ένα κινητό σε ένα έπιπλο στο σαλόνι και το μάτι μου έπεσε σε κάτι φώτο που είχα τραβήξει πριν από κάποια χρόνια σε έναν γάμο. Και τότε κατάλαβα ότι η μνήμη μου έθαψε γεγονότα και ημερομηνίες που έπρεπε να ξεχάσω. Για την ακρίβεια είναι γεγονότα που δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να θυμάται και αυτό γιατί έτσι ήταν καλύτερα!! Μήπως τελικά ήταν σημάδι το ότι έχασα τις περισσότερες φωτογραφίες από εκείνη τη μέρα??
Μια εποχή τόσο κοντινή και τόσο μακρινή! Τίποτα δεν έμεινε το ίδιο! Mια σύγκριση εκείνης της μέρας και της σημερινής είναι αρκετή για να αποδείξει την αβεβαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, των υλικών αγαθών και της ευτυχίας! Οι ζωές όλων μας άλλαξαν, μερικών όμως υπέστησαν ριζικές αλλαγές!Σε κάποιες περιπτώσεις για τους ίδιους λόγους και σε κάποιες για εντελώς διαφορετικούς.
Ως προς την ευτυχία, βέβαια, πιστεύω ότι πάντα υπάρχει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και με διαφορετικές μορφές. Αρκεί να θέλουμε να την βρούμε και να μην της κλείνουμε την πόρτα. Αρκεί να προσπαθούμε και να μην είμαστε εγωιστές. Πάντα τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Αυτό που χρειάζεται για την ευτυχία είναι μερικά άτομα που να τα αγαπάμε και να μας αγαπούν πραγματικά. Δεν χρειάζονται ούτε πολλά λεφτά(όπως πίστευα τότε), ούτε ακριβά αυτοκίνητα, ούτε μεγάλα σπίτια. Όλα αυτά είναι εφήμερα. Μόνο η αγάπη είναι ικανή να βοηθήσει στις δυσκολίες και να συμβάλλει στην ευτυχία! Είναι αυτή που μένει στο τέλος όταν όλα τα άλλα έχουν χαθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου