Ο πληθυντικός Αριθμός

Ο έρωτας,

όνομα ουσιαστικόν,

πολύ ουσιαστικόν,

ενικού αριθμού,

γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,

γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ανθρώπινα πάθη

Πόσο δυνατό είναι για την ανθρώπινη φύση να εκπληρώσει το πάθος της χωρίς να πληρώσει το τίμημα?
Στις περισσότερες περιπτώσεις (για να μη γίνω απόλυτη) ο άνθρωπος πληρώνει το τίμημα των πράξεων και των επιλογών του. Δεν ξέρω αν είναι δίκαιο ή άδικο. Είναι φυσική εξέλιξη.
Θες να τα αφίσεις όλα αρκεί να είσαι δίπλα του. Να είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θα πει "Καλημέρα" το πρωί και "Καληνύχτα" αργά το βράδυ την ώρα που θα σε αφίσει σπίτι.

Our December...

You gave me roses and I left them there to die.


So this is me swallowing my pride,
Standing in front of you saying, "I'm sorry for that night"
And I go back to December all the time.
It turns out freedom ain't nothing but missing you.
Wishing I'd realized what I had when you were mine.


When your birthday passed and I didn't call.
And I think about summer, all the beautiful times,
I watched you laughing from the passenger side.
Realized that I loved you in the fall.

Υ.Γ. Σ'αγαπώ...

<3   Είναι φορές που αναγκάζεσαι να αφήσεις ό,τι πιο σημαντικό και αληθινό έχεις νιώσει  στη ζωή σου γιατί το μόνο που σου έχει μένει ως επιλογή είναι η αξιοπρέπεια.. Κάποιες απώλειες όμως δεν ξεπερνιούνται ποτέ... Κάποιες απουσίες είναι τόσο έντονες όσο και οι πιο ηχηρές παρουσίες...Κάποιες πληγές απλά μένουν εκεί πάντα και δεν επουλώνονται ποτέ.!Κάποιες καταστάσεις είναι καθοριστικές στη ζωή σου και απλά σε αλλάζουν για πάντα...

Πόρτες κλειστές...

Αγόρι και κορίτσι γνωρίζονται. Ερωτεύονται. Κάνουν σχέση. Ανταλλάσουν λόγια αιώνιας αγάπης. Πολύ όμορφα και πολύ γλυκά. Νομίζουν ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα. Δεν είναι πως δεν τα εννοούν, απλώς στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα!!

Κάποιες φορές το φέρνουν οι συνθήκες και χωρίζουν. Δεν έχει σημασία ποιός φταίει, ούτε γιατί. Εκεί φαίνεται η πραγματική αγάπη. Αυτό είναι το πιο δύσκολο και πιο αληθινό σημείο. 

Untitled 2

Αυτό που μ' αρέσει είναι που ακόμα σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο...

Αυτό που με τρελαίνει είναι το πόσο μακριά είσαι...

Εγχώρια "προϊόντα"!

Το σημερινό post είναι αφιερωμένο στη Λώρα. Πριν από δυό χρόνια κάναμε μια "συζήτηση" στο βιβλίο των αρχαίων. Αφορμή ήταν ένας έγχρωμος άντρας που της έπιασε κουβέντα στην Αριστοτέλους. Της είχα πει ότι αν ήταν Έλληνας, ούτε το σάλιο της θα χαράμιζε. Συμφώνησε μαζί μου. Τότε, δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί αυτό το κορίτσι είχε έφεση στα αγόρια του εξωτερικού και αδιαφορούσε για τα εγχώρια. Σήμερα μπορώ να επιχειρηματολογήσω υπέρ της άποψής της και να την δικαιολογήσω κι όλας!!

Searching...

Συνήθως αυτό που ψάχνουμε και κυνηγάμε είναι αυτό που μας ξεφεύγει. Όταν πάψουμε να το κυνηγάμε, τότε μας βρίσκει αυτό από μόνο του! Γιατί?!

Πιστεύω πως αν είναι κάτι να γίνει θα γίνει από μόνο του. Χωρίς πολύ προσπάθεια ή πίεση.

Πολλές φορές αυτό που ψάχνουμε μια ζωή, δεν το βρίσκουμε ποτέ...

Κόκκινο Κοράλλι.....

Γεννιόμαστε και παίρνουμε το μονοπάτι της ζωής αμάθητοι ακόμα. Στηριζόμαστε στους άλλους, μαθαίνουμε από τους άλλους, τους μιμούμαστε. Τους γονείς μας πρώτα από όλα, τους φίλους μας, την κοινωνία. Κι είμαστε αθώοι, αμάθητοι και ρουφάμε τα πάντα γύρω μας, αγκαλιάζουμε τα λόγια των άλλων.

Τα λόγια την άλλων...

Τα θεωρούμε όλα αλήθεια. Πάνω σ αυτά τα λόγια, τα δικά τους λόγια και τη λογική τους, στηριζόμαστε για να φτιάξουμε τη δική μας κοσμοθεωρία, για να χτίσουμε την προσωπικότητά μας.