Στα πούπουλα...

"Όμως μ' αυτόν που αγαπάς είναι ευλογία να ξυπνάς, είναι ευτυχία να κοιμάσαι..."


Αν υπήρχε ένας λόγος που περίμενα τα Χριστούγεννα αυτός ήταν σίγουρα αυτό το τριήμερο. Χωρίς το μαγικό ραβδάκι, όμως, αυτό πέρασε χωρίς να το καταλάβω. Οι τρεις μέρες μου φάνηκαν σαν μια! Τελικά, δύο μήνες μετά από την πρώτη εκείνη αναμονή ακολούθησαν και άλλες... Και κάθε φορά οι μέρες πλησιάζουν πιο αργά... και όταν έρθουν τελειώνουν
πιο γρήγορα!

Επίσης, κάθε φορά επιβεβαιώνομαι για το αν ήταν σωστή η επιλογή που έκανα τότε, όταν βρέθηκα σε δίλημμα. Δεν θα ήμουν τόσο ευτυχισμένη αν δεν επέμενα τόσο να το τολμήσουμε. Όσο και αν φοβόμουν, το ότι ρισκάραμε ήταν η καλύτερη επιλογή. Ο μόνος μου φόβος πλέον είναι οι ανασφάλειές μας, το παρελθόν μας που δεν θέλει να μας αφήσει ακόμα ήσυχους! Ωστόσο, θέλω να πιστεύω ότι μαζί θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό και δεν θα αφήσουμε τρίτους να μας επηρεάσουν.

Υ.Γ.: Με δέκα μαξιλάρια γύρω μας, μπορώ να πω ότι μ' έχεις στα πούπουλα...